2025 மார்ச்சு கவிதை

1.      துரோகம் தீர்த்தல்                                            2.      தூய சொத்து

மரத்தின் கீழ்                                                                            ஓயாத ஓசையும் வெண்ணலையும்

மஞ்சள் நிழலாய் வீழும்                                                                        அடையும் ஆற்றங் கரையில்

கூர்மணம் அடிக்கும் ஒரு                                                                      முகில் நோக்கி ஓடும் மீன் பார்க்க

கொன்றைப் பூவிலிருந்து இன்னொன்று                                       எனைக் கண்ட நீயும் நின் மகவும்

மீண்டும் இன்னொன்று எனத்                                                             நாய்களும் பேய்களும் உண்டதுபோக

தாவிடும்                                                                                                       கூம்புக்குழியில் நானிட்ட நூற்றில்

தேனியைப் பார்த்திருந்தேன்.                                                            கடல்மீள் குஞ்சுகள்

எனக்கில்லை எனில் வேறு                                                                 சூட்டாலும்கூட இனம் மாறும் எனில்

யார்க்கும் கூடாது --                                                                                விருப்பத்தால் (உன்) இனம் மாறிட்டால்

கூடவே கூடாது.                                                                                        தூய்மை கெட்டிடுமோ

கத்தியோ அமிலமோ வேறு எதுவோ                                            உயிர்ப்பலி கேட்டிடுமோ? (space)

எது சரியோ அது.                                                                                    இரவைப் பகலாக்கும் மாடமோ

என் தலை வெடிக்க நாளம் முறுக்கேற                                        மாளிகையோ

தாவிடும்                                                                                                    சீறிப்பாயும் சிவிங்கி போன்ற உந்தோ

தேனியைப் பார்த்திருந்தேன்.                                                        பன்னூறு கோடிகளோ, அதை விடவும்

சுவிட்டெனப் பாய்ந்தது                                                                    புங்கம் பூவுதிரும் இதே காலத்தில்

வேதிவால் குருவியொன்று --                                                          சில நூறு ஆண்டிற்பின்

அதே காலம் அதே மரம்                                                                    என் இனத்தை உன் இனம்

மீண்டும் தாவிடும்                                                                                இதே இடத்தில் இதேபோல்

தேனியை                                                                                                 சந்தித்தலே

நீண்டவால் ஆட                                                                                     எழு தலைமுறை சொத்தாம். 

கொத்திச் செல்வதைப் பார்த்திருந்தேன்.

கத்தியின்றி அமிலமின்றி 

நீதி வழங்கிய தேவதையை.